Het samenspel in de cabine was cruciaal in de achtste en negende etappe in de omgeving van Belèn. Navigatie was lastig en luisterde nauw, de hoge temperaturen en het zachte zand vroegen uiterste alertheid van de monteur. En een stukje kunnen sturen was in de duintjes en door de rivierbeddingen ook wel een pre. “Het ging hartstikke leuk,” vond Klaas Kwakkel, voor wie het de eerste keer is. “Het was ook voor mij hard werken vandaag en vooral heel goed opletten. Ik denk dat veel mensen niet weten dat de monteur juist in dit soort etappes ook een belangrijke taak heeft: opletten dat de motor niet te heet wordt, de bandenspanning regelen en de temperaturen in de gaten houden en ingrijpen als het te warm wordt. De motor heeft wel een paar keer de 100 graden aangetikt, maar dan is het een kwestie van Gerrit een seintje geven, zodat hij de snelheid kan aanpassen.”
Technische problemen had de Rainbow-truck niet, of het moet zijn dat schakelen wat stroef ging tegen het einde van de ingekorte etappe. “Komt niet door de hitte,” zegt Kwakkel. “Eerder door wat slijtage.”
Door op tijd de banden af te laten rolde de Rainbow-truck zonder problemen langs auto’s en trucks die vast stonden in het mulle zand. “We hebben nog een andere truck los getrokken zelfs,” vertelt Kwakkel. “We hebben zelf ook een paar keer even vast gestaan, maar konden er gemakkelijk en op eigen kracht uit komen.”
Ook het samenspel tussen Gerrit van Werven en Gerrit Zuurmond is goed. “Hij luister goed,” lacht navigator Zuurmond. “Twee keer moest Gerrit even stoppen, omdat ik twijfelde. Dan moeten we even heroriënteren en kijken we samen. Dat kost misschien een paar minuten, maar dat is beter dan maar doorrijden.” Het navigeren op kompaskoers ging Zuurmond goed af. “Ik had ook goed mijn huiswerk gedaan. Er stond 2 uur straftijd op het missen van een waypoint. Dan weet je al dat ze goed verstopt liggen. Maar we hebben alles gehaald.”