Afgelopen weekend bracht Tom de nacht door in de stromende regen en de kou na een probleem met de koppeling. Daardoor was hij tijdens de rustdag nog onderweg, van bijkomen was nauwelijks sprake. Om het allemaal nog iets erger te maken, stond op maandag het eerste deel van de marathonetappe op het programma: een lange proef met aan het einde een bivak zonder assistentie.

Vanwege de weersomstandigheden werd de route enorm ingekort tot ‘slechts’ 161 kilometer, maar dat waren wel 161 loodzware kilometers. De mannen van het Maxxis Dakar Team hadden de buggy weer volledig opgelapt voorzien van een nieuwe versnellingsbak, in de hoop dat het probleem met de koppeling zou zijn opgelost. Toch ging het al vrij snel opnieuw fout voor Tom Coronel. Ditmaal viel de oliedruk weg, waardoor de snelle assistentietruck van Boucou wederom voor een sleepdienst naar het bivak moest zorgen. 

In de blubber en kou moest Tom lange tijd wachten op de assistentietruck van Boucou, die hem weer een sleepje naar het bivak zou geven. De omstandigheden waren echter loodzwaar op het modderige parcours, dat door de vrachtwagens volledig kapot was gereden. Daardoor duurde het tot vroeg in de ochtend voordat Tom eindelijk in het bivak arriveerde. 

Daar stond Tim hem met open armen op te wachten. Tijd om bij te komen was er nauwelijks, want doordat er geen assistentie aanwezig is moeten de gebroeders samen het probleem aan de buggy van Tom oplossen. Veel tijd is er niet want het tweede deel van de monsterrit staat alweer te wachten. Maar één ding is zeker: opgeven is geen optie.