De laatste etappe paste nog goed in deze Dakar, het was een lastig proefje vond Van Loon: “Hij was geen simpel rondje om thuis te komen. Een paar moeilijke klimmetjes, die vervelende rio met die keien en ik had wat last van de zon en dus wat slecht zicht. We worden vandaag vijftiende op tien minuten van Sainz, het gaat uiteindelijk nergens meer om en we wilden graag finishen. Zo hebben we ook wel de laatste dagen een beetje gereden.”
Maar finishen is eigenlijk al lang niet meer het doel bij Van Loon. “Nee, zeker niet. Dit was mijn tiende Dakar en je eerste Dakars kom je voor de finishmedaille. Maar in 2015 werd ik vierde en in 2016 noteerden we een tweede tijd op een stage. Dus er is potentie om in de top vijf te rijden. Daarvoor moet alles op zijn plaats vallen en dat deed het dit jaar niet. We hebben teveel meegemaakt waardoor je eigenlijk niet in het ritme komt. We begonnen prima, maar op stage drie begonnen de problemen. Ik heb vier keer een jack krom gereden, daar worden nu in het team wel wat grapjes over gemaakt. Ze noemen me sindsdien ook Captain Jack, maar dat is me eigenlijk nog niet eerder gebeurd. Dus dat is wel jammer. De navigatie was dit jaar ook echt lastig, daar verlies je ook wel eens wat tijd mee.”
In de duinen heeft Van Loon echt genoten. “We hebben 700 à 800 kilometer duinen gehad dit jaar en daar zijn we zonder grote problemen doorheen gekomen. We hebben daar een keer vast gestaan toen ik dat probeerde te voorkomen, maar verder niet. Dus die duinen liggen me wel. Zeker als je kijkt naar de vorige Dakars met de gravelpaden, dat ligt me niet zo. Daar gebeurt ook gewoon wat minder, in deze duinen is iedere dag wel wat gebeurd. Zelfs vandaag kon je nog serieus in de problemen komen. Dit is hoe een Dakar hoort te zijn.”
Of Van Loon volgend jaar weer aan de start staan van Dakar, weet hij nog niet zeker. “Ik bekijk het van jaar tot jaar. Mijn rug is eigenlijk al een paar jaar een probleem, gisteren kreeg ik daar een klap op en daar heb ik echt last van gehad. Maar deze sport heeft meer wedstrijden dan alleen de Dakar. In april gaan we naar de Morocco Desert Challenge, dat belooft een leuk evenement te worden. Ik vind het te leuk om te doen, dus je zult me zeker vaker zien. Ik ben er nu een jaartje tussenuit geweest en dat merk je meteen. De rest heeft gewoon gereden, dus je loopt daarin wat achter. Maar ik ga het thuis eens allemaal op een rijtje zetten.”
Na middernacht gaan de deelnemers nog over het finishpodium in Lima. “Dat is altijd een happening op zich. De mensen in Zuid-Amerika zijn zo enthousiast en energiek, dat is geweldig om te zien.”