Van de vijf Petronas Team De Rooy Iveco’s die op 2 januari aan de start van de Dakar stonden, belandden er vier in de top 10: eerste, derde, vijfde en tiende. De Argentijn Federico Villagra legde beslag op de derde plaats. De Brabander Ton van Genugten werd vijfde, de Spanjaard Pep Vila tiende. De Tsjech Ales Loprais viel uit.
De Rooy (35), in de cabine van de Iveco Powerstar bijgestaan door navigator Moi Torrallardona en monteur Darek Rodewald, behaalde deze Dakar drie etappezeges en stond zes etappes aan de leiding in de klassement. Teamgenoot Villagra was één dag leider.
Gerard de Rooy is de eerste Nederlander die de Dakar twee keer op zijn naam schrijft. De eerste keer was in 2012. Zijn vader Jan de Rooy won de rally in 1987.
 
 Gerard de Rooy: ‘We hebben een beschermengel gehad’
Hoe het met Gerard de Rooy gaat na het winnen van de Dakar? “Keimoe! Maar ook heel blij.” Aan de finish van de dertiende en laatste etappe van de Dakar Rally 2016 kwamen de emoties en de spanning los bij De Rooy. “Het is super gegaan. Niet alleen bij mij in de truck, maar bij het hele team. Als Petronas Team De Rooy Iveco hebben we het perfect gedaan. Niet alleen door de individuele kwaliteiten en de strategie, die uitstekend werkte, maar ook dankzij de sfeer in het team. Het klikt. Dat is superfijn.”
De Rooy prees zijn teamgenoten Federico Villagra die in zijn eerste Dakar in de truck verrassend derde werd, Ton van Genugten die zich meerdere keren opofferde voor het teambelang, en Pep Vila die als sluitpost gelukkig nauwelijks te doen had.
 
“Een sterk team hebben is cruciaal,” stelde De Rooy. “Maar het moet ook allemaal goed vallen. Je moet geen pech krijgen en je moet een beetje geluk hebben. De concurrentie maakte fouten, was te gretig, of had gewoon pech. Kamaz heeft zijn beroemde teamstrategie dit jaar amper kunnen uitspelen, omdat er elke dag wel minstens eentje iets had. Bij EVM idem: zowel Hans Stacey als Peter Versluis wisselden heel goede dagen af met dagen vol problemen. Wij hebben als team en individueel constant gepresteerd, weinig geriskeerd, hebben op het juiste moment toegeslagen en we hebben het geluk gehad dat we weinig pech hebben gehad. De enige echte tegenslag die wij hebben gehad is het wegvallen van Ales Loprais.”
 
Zege opgedragen aan Jurgen Damen
Slechts één keer had Gerard de Rooy een moment waarop hij dacht dat het helemaal mis ging. In de duinen van Fiambalá in de tiende etappe ging de Iveco Powerstar bijna op zijn kant. “Het was eigenlijk al fout gegaan, maar door een wonder kreeg de auto net een beetje tegengewicht waardoor we niet nog verder overhelden. Waren we omver gegaan, dan had het er geen anders uit gezien. We hebben een beschermengel bij ons gehad: Jurgen Damen. Deze overwinning is daarom voor hem.”
Damen was de navigator van De Rooy en kwam afgelopen voorjaar bij een rally-ongeval in Qatar om het leven. De Rooy had as van zijn navigator bij zich en had die juist die dag, kort voor het kritische kantelmoment, in de duinen van Fiambalá uitgestrooid.
Het was ook juist in die etappe dat De Rooy zijn overwinning veiligstelde door een gat te slaan van meer dan een uur op zijn rivalen. Tot de rustdag, halverwege de rally, schommelde De Rooy rond de vierde plaats in het klassement. “De eerste week was niets voor mij,” zegt hij. “Snelle rallypistes, glad en modderig: dat is niet mijn terrein. Ik was bang dat ik fouten zou maken en dat ik daardoor tijd zou verliezen, maar de verschillen te overzien en beperkten zich tot minuten.” De maximale achterstand van De Rooy in het klassement bedroeg 6 minuten en 2 seconden (na etappe 3).
 
Drie cruciale etappes
Drie etappes waren cruciaal voor de Dakarzege. De Rooy merkte dat zijn belangrijkste rivalen, het Russische Kamaz, na de rustdag begonnen aan te vallen en hij reageerde meteen.
De Rooy legde de basis voor zijn overwinning in de achtste etappe (Salta-Belèn), waarin hij Eduard Nikolaev in het klassement op 8 minuten zette. “Dat was de eerste klap. Het was een typische Kamaz-etappe. Dat ik die won, daar schrokken ze van. Ik had die etappeoverwinning zelf ook niet verwacht.”
Ook de negende etappe schreef De Rooy op zijn naam. Dat was de tweede dreun. Maar in de tiende etappe - die hij overigens niet won - bracht hij de Russen de genadeklap toe.
“Ze hebben gegokt en verloren,” zei De Rooy meteen na de etappe al. Twee Kamazzen gingen in de duinen op hun kant. Ook andere concurrenten verloren veel tijd in de duinen. De Rooy was al meer dan een uur gefinisht voordat de eerstvolgende truck zich meldde: teamgenoot Federico Villagra.
In de resterende drie dagen was het een kwestie van defensief rijden en risico’s managen. “Maar eigenlijk had ik sinds de tiende etappe, waarin ze letterlijk op hun rug lagen, niets meer te vrezen van Kamaz. Het was alleen zaak de auto naar de finish te brengen.”